Otwarto proces beatyfikacyjny Eufemii

2022-01-17 16:19
Eufemia
Autor: wikimedia commons

Od 600 lat Eufemia, księżniczka z rodu Piastów, a później przeorysza dominikanek, jest otaczana kultem przez mieszkańców Raciborza. W niedzielę, biskup opolski Andrzej Czaja otworzył jej proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym.

Pierwsze posiedzenie trybunału odbyło się w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu. W tym mieście, w XIV wieku żyła świątobliwa księżna i dominikanka. Eufemia raciborska, księżniczka z rodu Piastów i siostra, a potem przeorysza w tamtejszym klasztorze dominikanek cieszy się w swoim mieście kultem od 600 lat.

W 2012 roku, postulatorem procesu został ks. dr Grzegorz Kublin. Dwa lata później biskup opolski poinformował diecezjan o zamiarze otwarcia procesu. Powołał Komisję Historyczną, która bada dokumentację na temat życia, cnót i opinii świętości dotyczącej zakonnicy. Zamiar otwarcia procesu zaakceptowały Konferencja Episkopatu Polski oraz Stolica Apostolska. W niedzielę zaprzysiężeni zostali biskup Andrzej Czaja, postulator procesu oraz członkowie Trybunału Diecezjalnego do przeprowadzenia procesu. W jego skład wchodzą: ks. dr Krzysztof Soczyński, delegat biskupa opolskiego, ks. Marcin Jakubczyk, promotor sprawiedliwości, ks. Joachim Kobienia, notariusz aktuariusz oraz ks. Radosław Radziwoń, notariusz pomocnik.

Eufemia nazywana zdrobniale Ofką, urodziła się ok. 1299 r. Jej ojcem był Przemysł, książę raciborski, a matką Anna, księżniczka z Mazowsza. W 1306 r. umieszczono ją w klasztorze dominikanek w Raciborzu. W 1313 r. Ofka przyjęła habit zakonny. Rok później złożyła profesję zakonną. Eufemia spędziła w raciborskim klasztorze prawie 46 lat, troszcząc się o jego dobre funkcjonowanie i rozwój. Należała do maryjnego Bractwa Literackiego w Raciborzu.

W latach 1341-1346 i 1349-1359 pełniła funkcję przeoryszy klasztoru. 8 grudnia 1358 r. Eufemia oznajmiła swoją ostatnią wolę. Poszczególne włości i czynsze zapisała swoim krewnym księżniczkom- mniszkom w Raciborzu. Postanowiła, że po ich śmierci wszystko przejdzie na własność konwentu raciborskich sióstr. Dlatego nazywana jest fundatorką klasztoru dominikanek, w którym zmarła w opinii świętości.

Prowadziła życie we wspólnocie sióstr, w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie – mówił ks. dr Kublin. Oddawała się modlitwie i pokucie. Główne cechy jej duchowości to kult Ducha Świętego, kult Jezusa Ukrzyżowanego, Eucharystii i Matki Bożej. Kult rozpoczął się zaraz po śmierci, a nasilił w XVI wieku, po wielkim pożarze Raciborza. Spłonęło niemal całe miasto, a ocalała kaplica św. Dominika, w której spoczywała Eufemia.

Otwarcie procesu poprzedziła msza św. Kazanie wygłosił bp Jan Kopiec. Rozpoczynamy pokorne starania sięgające nieba – mówił. Ofka była przykładem dla kolejnych pokoleń od średniowiecza do naszych czasów. Widzimy w niej to, czego nam często nie dostaje. Zgodność tego, w co wierzyła, z jej życiem na co dzień. Wyczuwamy zmysłem wiary, że żywe było przekonanie kolejnych generacji mieszkańców Raciborza, iż Ofka była w sposób nadprzyrodzony związana z Bogiem, dawcą wszelkiego dobra. Bardzo szczerze przejęła się ideałami, które zawsze Kościół święty głosił. Czym innym jednak jest mówić, że wierzymy we wszystko, co Kościół przekazuje. Ale nasze życie nie zawsze potrafi się do tego poziomu wznieść. Ofka sprawiała, że – także po jej śmierci – światło płynące z raciborskiego klasztoru świeciło bardzo zdecydowanie i dla każdego wierzącego-  mówił bp Kopiec.

Źródło:ekai