Na Politechnice Warszawskiej odsłonięto popiersie Gabriela Narutowicza

2015-03-17 15:51
Politechnika Warszawska
Autor: www.pw.edu.pl

Odsłonięte popiersie Narutowicza wykonał rzeźbiarz, pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej, Marcin Nowicki.

Rektor Politechniki Warszawskiej prof. Jan Szmidt przypomniał, że od 1957 r. przed audytorium noszącym jego imię stało popiersie Narutowicza wypożyczone z Muzeum Narodowego. "W 2012 r. musieliśmy je zwrócić, ale doszliśmy do wniosku, że jego wizerunek musi się jednak tu znajdować i przypominać następnym pokoleniom, że pierwszy prezydent RP i wielki patriota był też doskonałym inżynierem" . Gabriel Narutowicz urodził się 17 marca 1865 r. w Telszach na Żmudzi w rodzinie szlacheckiej. Wcześnie osierocony przez ojca, uczestnika powstania styczniowego. Wiele lat spędził w Szwajcarii, gdzie studiował na politechnice w Zurychu, potem pracował m.in. w biurze budowy kolei żelaznej w St. Gallen, był szefem sekcji regulacji Renu, zyskał też sławę jako pionier elektryfikacji Szwajcarii. W czasie I wojny brał udział w pracach Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, należał do stowarzyszenia La Pologne et la Guerre w Lozannie i zbliżył się do koncepcji odzyskania niepodległości popieranych przez Józefa Piłsudskiego. We wrześniu 1919 r. na zaproszenie polskiego rządu przybył do kraju, gdzie zaangażował się w odbudowę. W czerwcu 1920 r. objął tekę ministra robót publicznych. W czerwcu 1922 r. został ministrem spraw zagranicznych. Wysunięcie w grudniu 1922 r. jego kandydatury na prezydenta było dla niego dużym zaskoczeniem. Początkowo zamierzał odmówić, jednak ostatecznie przyj±ł propozycję. Zwyciężył pokonując w ostatniej turze głosowania hr. Maurycego Zamoyskiego głosami lewicy, mniejszości narodowych i PSL "Piast". Po wyborze Narutowicza, prawica rozpoczęła przeciwko niemu kampanię zarzucając ateizm, przynależność do masonerii i zdobycie urzędu dzięki głosom mniejszości narodowych. Krytykowano go też za powiązania z Piłsudskim i popieranie jego polityki. Przeciwko zaprzysiężeniu elekta endecja wznieciła w Warszawie rozruchy uliczne. Zaprzysiężenie Narutowicza na prezydenta odbyło się 11 grudnia 1922 r. Demonstranci próbowali je powstrzymać, tarasując ulice do Sejmu. Po zaprzysiężeniu, Narutowicz spotkał się z przedstawicielami chadecji, podjął też próbę stworzenia rządu pozaparlamentarnego. Nie zrealizował jednak planów - kilka dni po objęciu urzędu, 16 grudnia, podczas wernisażu w Zachęcie Gabriel Narutowicz zginął zastrzelony przez powiązanego z endecją Eligiusza Niewiadomskiego. Pochowano go w podziemiach katedry warszawskiej.