Kościół w Sołku poświęcony. Spaloną świątynie odbudowano dzięki wiernym

Biskup radomski Marek Solarczyk poświęcił kościół św. Barbary w Sołku w powiecie opoczyńskim, który został odbudowany staraniem wiernych. Poprzednia drewniana zabytkowa świątynia spłonęła w 2008 roku.

- Chcemy uwielbiać Boga za to, że ta świątynia jest wypełniona wspólnotą ludzi oddanych Bogu i pragnących z Nim przeżywać wszelkie sprawy: w swoim życiu, w małżeństwie, w rodzinie, w parafii, w naszej diecezji. Jakże ważne jest, abyśmy z taką ufnością, dzisiaj dziękując Bogu za ten wieczór i za te wszystkie dary, które nowa świątynia ukazuje, potrafili z całą troską przyjąć każdy kolejny dzień i uczynić z niego czas modlitwy, czas odkrywania i rozwijania Bożych darów. To wyjątkowe dzieło przetrwa, tak jak wierzymy, że ta świątynia przetrwa na wieki - mówił biskup Solarczyk.

Wydarzenia sprzed 13 lat wspominał proboszcz parafii ks. Sławomir Olak. - Parafianie opowiadają, że wielu z nich, gdy przychodziło na pogorzelisko, klękało i całowało zachowaną posadzkę. Mój poprzednik ks. Julian Sobczyk przyszedł tu na probostwo w tym właśnie czasie. Podjął z wiernymi i przy pomocy ówczesnego ordynariusza bp. Zygmunta Zimowskiego dzieło budowy nowego kościoła, już murowanego, który swą bryłą przypomina tamten, drewniany - powiedział ks. Olak.

Odbudowany murowany kościół nawiązuje swoim wyglądem do pierwotnego obiektu z XVII wieku, który doszczętnie spłonął w połowie lutego 2008 roku. Kilka tygodni po pożarze przeprowadzono zbiórkę na odbudowę świątyni. Zebrane środki oraz kwota wypłacona z ubezpieczenia pozwoliły na wybudowanie świątyni w stanie surowym. Projekt nowego kościoła opracował radomski architekt Wojciech Gęsiak.

Pierwotny drewniany kościół w Sołku w 1445 roku ufundował Mszczuj ze Skrzynna, herbu Łabędź, starosta opoczyński, jeden z bohaterów bitwy pod Grunwaldem. Wówczas parafia nazywała się Damniewice albo Damujowice i została erygowana przez abp. gnieźnieńskiego Wincentego Kota dla mieszkańców i służby zamku królewskiego Damniewice i ludności z pobliskiej wsi Wygnanów. Została ona uposażona dziesięcinami z Gielniowa oraz Kszczonowskiej Woli. W połowie XVI w. parafia przestała istnieć. Ponownie została erygowana pod nazwą Sołek. Damujowice już nie istniały. Około 1675 r. wzniesiono w Sołku drewniany kościół pw. św. Barbary, w innym miejscu niż pierwotna świątynia z XV wieku.

Źródło: KAI