Papież do Polaków: na nabożeństwach majowych módlcie się o pokój

Na początku maja, który tradycyjnie jest miesiącem maryjnym, Franciszek zachęcił Polaków do zawierzania Matce Bożej cierpień ludzi, którzy są ofiarami wojen i modlitwy o pokój.

„Pozdrawiam serdecznie Polaków. Podczas majowych nabożeństw zwierzajcie Matce Bożej sprawy osobiste, rodzinne, a także cierpienia ludzi, którzy są ofiarami wojen – mówił Ojciec Święty do pielgrzymów. - Módlcie się za Kościół i Ojczyznę, o pokój na Ukrainie i na Bliskim Wschodzie. Niech Maryja, którą sto lat temu Pius XI ustanowił Królową dla całej Polski, wspiera was i prowadzi. Z serca wam błogosławię" - dodał Franciszek.

Maj to okres szczególnej czci Matki Bożej. W całej Polsce żywa jest tradycja gromadzenia się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych na nabożeństwach nazywanych "majówkami" podczas których odmawia się lub odśpiewuje "Litanię Loretańską" oraz modlitwę "Pod Twoją Obronę". 

Nabożeństwo ku czci Matki Bożej znane było na Wschodzie już w V wieku. Wówczas w Egipcie Koptowie gromadzili się i śpiewali pieśni na cześć Maryi w miesiącu kiahc (co odpowiada grudniowi). W miesiącu tym na tamtym obszarze pod względem przyrodniczym jest wiosna.  Chrześcijanie gromadzili się przy figurze Matki Bożej przystrojonej kwiatami codziennie przez cały miesiąc kihac. Nabożeństwo miało szczególny charakter w soboty. Było ono obowiązkowe dla tych wiernych, którzy nie brali w nim udziału w pozostałych dniach tygodnia.

W Polsce nabożeństwo majowe znane było już w XVIII wieku. Jednak rozkwit tego nabożeństwa przypada na pierwszą połowę XIX wieku. Za sprawą jezuity o. Franciszka Ksawerego Asuma nabożeństwo majowe odbyło się w Tarnopolu w 1827. Później zaczęto tą modlitwę praktykować we Lwowie (1832), w Nowym Sączu, Krakowie (najprawdopodobniej w 1849) oraz w Warszawie w kościele Św. Krzyża (1852) dzięki działalności misjonarzy . Nabożeństwo majowe stało się bardzo popularne i znane w Polsce w drugiej połowie XIX w. Przyczyniły się do tego decyzje podjęte w okresie od 1857 do 1864 przez władze wszystkich diecezji polecające duchowieństwu rozpropagowanie tego nabożeństwa. Od lat 70. XIX w. nabożeństwo majowe także było odprawiane przy przydrożnych kapliczkach.

W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstał pomysł, aby miesiąc ten poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił taką myśl, był król hiszpański Alfons X. Pierwsze nabożeństwo majowe odbyło się w 1784 r.  we włoskiej Ferrarze.

W Polsce nabożeństwo majowe znane było już w XVIII wieku. Jednak rozkwit tego nabożeństwa przypada na pierwszą połowę XIX wieku. Za sprawą jezuity o. Franciszka Ksawerego Asuma nabożeństwo majowe odbyło się w Tarnopolu w 1827. Później zaczęto tą modlitwę praktykować we Lwowie (1832), w Nowym Sączu, Krakowie (najprawdopodobniej w 1849) oraz w Warszawie w kościele Św. Krzyża (1852) dzięki działalności misjonarzy. Nabożeństwo majowe stało się bardzo popularne i znane w Polsce w drugiej połowie XIX w. Przyczyniły się do tego decyzje podjęte w okresie od 1857 do 1864 przez władze wszystkich diecezji polecające duchowieństwu rozpropagowanie tego nabożeństwa. Od lat 70. XIX w. nabożeństwo majowe także było odprawiane przy przydrożnych kapliczkach.

Źródło: Vaticannews