Czy po stracie dziecka da się żyć?

Ponad 80 dzieci pochowano w sobotę na koszalińskim cmentarzu. Był to już 22 zbiorowy pogrzeb dzieci zmarłych w wyniku poronienia lub martwego urodzenia. Zbiorowe pogrzeby odbyły się także w Szczecinku, Wałczu, Słupsku i Pile.

„Każde poczęte dziecko, to dla rodziców radość i nadzieja. Gdy dowiadują się, że serce dziecka przestaje bić, to dla nich tragedia. Wszystkie marzenia, plany, które wiązały się z tym dzieckiem, nagle przestają istnieć, więc rzeczą naturalną jest, że rodzice przeżywają żałobę po tym dziecku. Pogrzeb jest jednym z etapów żałoby, to więc konieczne także dla nich, żeby taki pogrzeb się odbył”- wyjaśnia ks. Piotr Liwiński, kapelan koszalińskiego szpitala.  

Na koszalińskim cmentarzu zbiorowe pogrzeby dzieci utraconych odbywają się od dziesięciu lat. W sumie w grobowcu spoczywają prochy prawie 3700 dzieci. W minioną sobotę był to już 22 zbiorowy pogrzeb dzieci zmarłych w wyniku poronienia lub martwego urodzenia. Zbiorowe pogrzeby odbyły się także w Szczecinku (9 października, pochowano 17 dzieci), Wałczu (15 października, pochowano 33 dzieci), w Słupsku (16 października, pochowano 70 dzieci) i w Pile (16 października, pochowano 7 dzieci).

Rodzice po stracie dziecka mogli wziąć udział w spotkaniu, zorganizowanym przy parafii pw. św. Józefa Rzemieślnika w Koszalinie. Wzięła w nim udział Agnieszka Wodzyńska z Fundacji Donum Vitae ze Szczecina, zaangażowana m.in. w organizację pogrzebów dzieci utraconych, prowadzenie grup wsparcia i rekolekcji. Podczas spotkania podzieliła się własnym doświadczeniem utraty córki. Mówiła o towarzyszeniu rodzicom w uroczystościach pogrzebowych, ale także w dalszym etapie żałoby. „Mówimy rodzicom, że mają prawo wykrzyczeć Bogu- dlaczego? Zachęcamy rodziców do mówienia o własnych uczuciach, nazywania swoich emocji, związanych z bólem po stracie dziecka. Żeby żałoba była dobrze przeżyta, potrzebne jest to, żebyśmy zdjęli te nasze maski”- wyjaśniała Agnieszka Wodzyńska. Tłumaczyła, jak ważne jest bycie blisko tych rodziców, towarzyszenie im, rozmawianie o ich dzieciach, milczenie, kiedy nie wie się, co powiedzieć.

Wśród uczestniczek była Joanna Dworaczyk z Koszalina. „Dojrzałam do tego, żeby te uczucia i w ogóle całą tę sytuację poukładać w sobie i pogodzić się z tym, że już mam córeczkę w niebie” - wyjaśnia powód, dla którego wzięła udział w spotkaniu. „Często jest tak, że rodzice zostają sami ze swoim żalem, smutkiem, rozdartym sercem i nie za bardzo wiedzą, jak się w tym odnaleźć, gdzie szukać pomocy. Nie wiedzą nawet, że mogą swoje dziecko godnie pochować”- dodaje mama po stracie. „Dobrze by było oswajać ten temat. Wiadomo, serce mamy złamane na zawsze, ale trzeba dalej żyć. W takiej sytuacji kobiety potrzebują pomocy, nie tylko formalnej, czasami psychologa, czy innej mamy po takim doświadczeniu, ale też delikatności personelu medycznego”- podkreśla pani Joanna.

Kolejna konferencja o tej tematyce „Czy po stracie dziecka da się żyć?” odbędzie się 6 listopada w auli Civitas Christiana w Szczecinku. Wśród prelegentów: psycholog Justyna Arsoba, o. Piotr Włodyga, prowadzący rekolekcje dla rodziców po stracie dziecka w Skrzatuszu, Agnieszka Wodzyńska z Fundacji Donum Vitae ze Szczecina.

Inną formą pomocy dla rodziców po stracie dziecka są rekolekcje, które odbędą się w terminie 19-21 listopada w Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu k. Piły. Adresowane do rodziców, którzy utracili swoje dziecko, zarówno w wyniku poronienia, jak i w innych okolicznościach (w wypadku, w wyniku choroby, samobójstwa, czy zabójstwa). W programie konferencje, spotkania z psychologami, modlitwa,  indywidualne rozmowy z księżmi i psychologami. Trwają zapisy na rekolekcje pod numerem telefonu 696 918 401 lub 501 211 002 lub mailowo na adres: rekolekcje.stratadziecka@gmail.com.