Dwór Bojarów w Otwocku został zabytkiem

Ochroną został objęty też cały teren posesji. Taką decyzję podjął Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków. Chodzi o obiekt przy Kraszewskiego 87.

Dwór Bojarów wzniesiono pod koniec XIX w. To jeden z najstarszych tego typu obiektów w Otwocku. Konserwator wyjaśnia, że budowa dworu związana jest z uzdrowiskowym charakterem terenów położonych na południowy wschód od Warszawy. Dodaje, że: "Obiekt jest nośnikiem walorów artystycznych, jako indywidualnie zaprojektowane dzieło architektury uzdrowiskowej wzniesione pod koniec XIX w. Budynek jest jednym z najstarszych tego typu obiektów na terenie Otwocka".

Z kolei walory artystyczne, jak przekazał konserwator, dostrzec można w sposobie ukształtowania bryty urozmaiconej reprezentacyjnym gankiem wejściowym z arkadowym podcieniem i narożnymi aneksami zwieńczonymi hełmami wieżowymi. W budynku pierwotnie mieścił się jeden z pierwszych w kraju ośrodków leczniczych promujących zdrową dietę, kąpiele słoneczne oraz odzież z naturalnych surowców. Pierwszy wpis dworku miał miejsce w latach 2013-2014, ale został uchylony. Sprawa była ponownie rozpatrywana i ostatecznie w 2024 roku budynek stał się zabytkiem.

Osadę Bojarów założył Konstanty Moës Oskragiełło na terenie zakupionym w 1882 roku z parcelowanego folwarku Anielin hrabiego Zygmunta Kurtza. Uruchomił Zakład leczniczy termopatyczny. Nastąpiło to jeszcze przed powstaniem pierwszych sanatoriów w Otwocku. Był propagatorem leczenia naturalnego i okultystą. Od dziecka był chorowity, miał problemy z układem pokarmowym. Szukając ratunku przeszedł na dietę wegańską i wtedy jego stan zdrowia się poprawił. Postanowił więc wybudować zakład przyrodoleczniczy, w którym leczono migreny, spazmy, reumatyzm i artretyzm. Sam Konstanty propagował wegetarianizm, leczenie słońcem, noszenie wełnianej odzieży, używanie drewnianych sztućców oraz picie kumysu. Ośrodek jednak nie przynosił zysków i Oskragiełło zamknął go i przeniósł się do Krakowa. W tym czasie dworek Bojarów przejął inny właściciel, który przywrócił świetność lecznicy. Interes szedł tak dobrze, że dworek zamknięto dopiero w 1990 roku. Na terenie zakładu po wojnie działało także ognisko rzemiosła artystycznego. W 2014 roku dużą część budynku strawił pożar. W 2024 roku działkę wraz z dworkiem kupiła grupa Arche.