Rezerwat Las Bielański ma już pół wieku

To jedno z nielicznych w województwie mazowieckim miejsc, gdzie zachowały się wiekowe dębowe drzewostany. Występują tam: pachnica dębowa, kozioróg dębosz i czworoząb bielański. To drugi rezerwat jaki ustanowiono na terenie Warszawy.

W marcu 1973 roku weszło w życie zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Leśnego w sprawie utworzenia rezerwatu przyrody Las Bielański. Był to drugi - po rezerwacie im. Króla Jana Sobieskiego - rezerwat w granicach Warszawy. Powstał z inicjatywy ówczesnego Stołecznego Konserwatora Przyrody Czesława Łaszka oraz warszawskich przyrodników. Nowoutworzony obszar objął ochroną najcenniejsze części lasu - grądy i łęgi - oraz fragment skarpy warszawskiej z doliną potoku Bielańskiego i rzeką Rudawką. W związku z rocznicą Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie we współpracy w Lasami Miejskimi - Warszawa ogłosiła Rok Lasu Bielańskiego.

Rezerwat przyrody Las Bielański to jedno z nielicznych w województwie mazowieckim miejsc, gdzie zachowały się wiekowe drzewostany z dębami osiągającymi 300–400 lat. Dzięki obecności tych starych drzew występują tu dwa gatunki owadów – pachnica dębowa i kozioróg dębosz, które są przedmiotami ochrony utworzonego w 2011 r. obszaru Natura 2000. Na terenie rezerwatu spacerowicze i rowerzyści mogą poruszać się wyłącznie po wyznaczonych szlakach. Nie wszyscy tego przestrzegają. Z okazji rocznicy planowane są inicjatywy mające wzmocnić ochronę tego miejsca, a także: spotkania edukacyjne w rezerwacie, spacery z przewodnikiem, filmy, konkursy, wystawa i konferencja naukowa.