Wielka Sobota

Wielka Sobota to przedostatni dzień Wielkiego Tygodnia. To zarazem czas ciszy i oczekiwania na zmartwychwstanie Chrystusa.

Podobnie jak w Wielki Piątek, nie jest odprawiana Msza Święta. Wielka Sobota kończy się po zapadnięciu zmroku – według tradycji żydowskiej wtedy rozpoczyna się już nowy dzień. Dlatego też Eucharystię – Wigilię Paschalną sprawuje się wieczorem. Nabożeństwo rozpoczyna się od Liturgii Światła, która odbywa się przy rozpalonym obok kościoła ognisku, z którego święci się ogień. Następnie kapłan na świecy paschalnej kreśli krzyż, cyfry bieżącego roku oraz greckie litery: Alfa i Omega. Potem zapala ją od poświęconego wcześniej ognia. Po tej części paschał jest procesyjnie wnoszony do kościoła, gdzie kapłan zatrzymuje się w trzech miejscach, a lud wyraża swoją wdzięczność za dar oświetlenia drogi do zbawienia. Kolejnym punktem Mszy Świętej jest wyjątkowo bogata Liturgia Słowa: przewiduje ona nawet dziewięć czytań: 7 ze Starego Testamentu i 2 z Nowego Testamentu. Później śpiewa się Litanię do Wszystkich Świętych, a przy chrzcielnicy celebrans odmawia modlitwę poświęcenia wody, w której zanurza paschał. Zanurzenie to oddaje prawdę, iż przez chrzest powstajemy do nowego życia. Wierni świeccy z zapalonymi świecami odnawiają przyrzeczenia chrzcielne, a kapłan kropi ich nowo poświęconą wodą. Tradycją Wielkiej Soboty jest też poświęcenie pokarmów – głównie chleba, pieprzu i soli, oraz wędlin i jaj.