W diecezji płockiej ustanowiono Sanktuarium św. Apolonii

Parafia w Borkowie Kościelnym stała się miejscem szczególnego kultu św. Apolonii, patronki stomatologów i osób cierpiących na choroby jamy ustnej. W niedzielę 9 stycznia decyzją biskupa płockiego Szymona Stułkowskiego kościół parafialny został oficjalnie podniesiony do rangi sanktuarium. Uroczystościom przewodniczył metropolita poznański abp Stanisław Gądecki.

Parafia pw. św. Apolonii w Borkowie Kościelnym jest jedyną w Polsce wspólnotą noszącą imię tej świętej. Choć kult św. Apolonii istniał tutaj „od zawsze”, to w ostatnich latach zyskał na znaczeniu. Od dziesięciu lat wierni, a zwłaszcza lekarze stomatolodzy, którym patronuje święta, coraz liczniej przybywają na indywidualne modlitwy oraz na odpust parafialny, przypadający 9 lutego – w liturgiczne wspomnienie św. Apolonii.

W parafii od roku działa Bractwo św. Apolonii, które raz w miesiącu gromadzi się na wspólnej modlitwie za przyczyna swojej patronki. Wierni modlą się na Różańcu w intencjach zdrowia, ojczyzny, parafii i innych, które powierzają im ludzie z całej Polski.

Szczególnym świadectwem kultu był dotychczas obraz św. Apolonii znajdujący się w bocznym ołtarzu. W 1923 roku, kiedy stary kościół parafialny spłonął, m.in. wizerunek świętej ocalał, co – w kontekście rozwijającego się kultu męczennicy pierwszych wieków – można dzisiaj odczytać jako znak Bożej Opatrzności. „Pan Bóg działa przez ludzi. Daje znaki, które trzeba odczytywać. Jestem przekonany, że moim zadaniem było obudzić kult św. Apolonii, patronki na trudne czasy” – powiedział ks. Adam Zaborowski, kustosz sanktuarium.

Uroczystościom związanym z ustanowieniem sanktuarium przewodniczył metropolita poznański abp Stanisław Gądecki, który w homilii zwrócił uwagę na trzy kwestie: postać i przesłanie św. Apolonii, okoliczności jej śmierci oraz znaczenie ustanowienia sanktuarium w Borkowie Kościelnym. „Prośmy ją o wstawiennictwo w chorobach duszy i ciała, abyśmy podążali wraz z nią ku prawdziwemu Dobru, jakim jest sam Bóg” – podkreślił metropolita poznański.

Podczas uroczystości do kościoła wniesiono relikwie św. Apolonii, sprowadzone z Mediolanu. Wierni będą mogli oddawać cześć autentycznej cząstce kości świętej. W darach ołtarza przyniesiono m.in. figurę św. Apolonii oraz środki higieniczne – w tym pasty i szczoteczki do zębów – zebrane przez uczniów z 12 szkół w diecezji. Za pośrednictwem Fundacji Pomocy Humanitarnej Redemptoris Missio z Poznania, dary te pojadą do Afryki.

Odczytując dekret ustanawiający sanktuarium w Borkowie Kościelnym, biskup płocki Szymon Stułkowski wyraził nadzieję, że modlitwa zanoszona za przyczyną św. Apolonii będzie ożywiać wiarę nie tylko w regionie. „Niech te dzisiejsze uroczystości i słowa, które usłyszeliśmy, pracują w naszych sercach i pomnażają wiarę. Niech św. Apolonia wyprasza potrzebne łaski, a wszystkich odwiedzających to sanktuarium przybliża do Boga” – powiedział biskup płocki.

Św. Apolonia żyła w III wieku, za cesarza Decjusza, w Aleksandrii Egipskiej. Atrybutami świętej są obcęgi i ząb – symbol jej męczeństwa. Poganie, prześladując chrześcijan, brutalnie zmiażdżyli jej szczękę, wybili zęby i grozili spaleniem na stosie, jeśli nie wyrzeknie się Chrystusa. Apolonia, zamiast ulec presji, sama rzuciła się w ogień, stając się symbolem niezachwianej wiary nawet w chwilach najcięższych prób. Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 9 lutego.

Parafia pw. św. Apolonii w Borkowie Kościelnym została erygowana 6 grudnia 1377 roku przez biskupa płockiego Dobiesława Sówkę ze Szczawina herbu Prawdzic, z fundacji księcia Ziemowita lub wojewody mazowieckiego. Pod koniec XVII wieku drewniany kościół, z braku należytej opieki, popadł w ruinę. Nowy, również drewniany, został wzniesiony ok. 1720 r. ze wsparciem Adama Jeżewskiego, podkomorzego płockiego. W 1781 r., staraniem ówczesnego proboszcza ks. Apolinarego Czyżewskiego, kościół przeszedł gruntowny remont. Kolejna renowacja miała miejsce w 1829 r. Świątynia przetrwała do października 1923 r., kiedy to doszczętnie spłonęła. Na skutek rezygnacji z pracy duszpasterskiej w Borkowie ks. Franciszka Kukuły, parafia przeszła pod zarząd proboszcza sierpeckiego.

Dzięki inicjatywie parafian w latach 1936–1938 wzniesiono nowy, murowany kościół w stylu neoklasycznym, według projektu inż. Mikołaja Ostkiewicza-Rudnickiego. Fundamenty wykonano z kamienia polnego.

Latem 1938 r. proboszczem został ks. Eugeniusz Janik. Jego staraniem kościół został najpierw poświęcony 4 września 1938 r. przez ks. Mariana Okólskiego. W latach 1941–1945 świątynia została zamieniona przez okupanta niemieckiego na warsztat mechaniczny. Odbudowana po wojnie, w 1956 r. została konsekrowana przez biskupa Tadeusza Pawła Zakrzewskiego.

Źródło: Ekai