W maju kościół beatyfikuje świecką kobietę Paulinę Jaricot

Uroczystość odbędzie się w Lyonie 22 maja 2022 roku- informację przekazał w specjalnym nagraniu Gaëtan Boucharlat de Chazotte, sekretarz generalny Papieskich Dzieł Misyjnych we Francji. Wczesniej, taką właśnie wiadomość usłyszał od papieża Franciszka. Stało się to podczas ostatniego zgromadzenia ogólnego Papieskich Dzieł Misyjnych w Rzymie.

Proces kanonizacyjny Pauliny Jaricot rozpoczął Pius XI w 1926 r., a doprowadził do uznania jej heroiczności cnót- Jan XXIII w 1963 r. 27 maja 2020 r. Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych ogłosiła z upoważnienia Ojca Świętego, dekret o cudzie za jej wstawiennictwem.

Paulina Jaricot urodziła się 22 lipca 1799 r. w Lyonie , jako córka bogatego przemysłowca, w bardzo religijnej rodzinie. W wieku 17 lat podjęła podjęła decyzje o złożeniu prywatnego ślubu czystości. Zaczęła odwiedzać biedne lyońskie rodziny, rozdając im jałmużnę. Gorąco kochała Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie i z innymi dziewczętami założyła Stowarzyszenie Wynagrodzicielek Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Z korespondencji ze swoim bratem, uczniem seminarium duchownego w Paryżu i z listów misjonarzy, Paulina dowiedziała się o niezwykle trudnej sytuacji finansowej na misjach i tragicznej sytuacji dzieci w Chinach, które umierały z głodu. To nie dawało jej spokoju. Zaczęła szukać pomocy. Wtedy właśnie ujawnił się jej geniusz organizacyjny. Utworzyła koła, w które chętnie zaangażowały się robotnice zakładu przemysłowego, odkładając drobne sumy z tygodniowych zarobków. Z dziesiątek kół wyłaniały się nowe koła i rosły w setki, tworząc fundusz na działalność misyjną Kościoła i rozkrzewianie wiary.

Kiedy Paulina miała 23 lata, jej dzieło, przeszło pod zarząd Specjalnej Rady i wtedy podjęła inną, duchową formę wspierania Dzieła. Otoczyła je modlitwą różańcową. Tak powstał Żywy Różaniec.Dzieło modlitewne Pauliny Jaricot poparło wielu biskupów oraz generał Zakonu Dominikanów, który w 1836 r. przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do dominikańskiej Rodziny Różańcowej. Papież Grzegorz XVI wydał breve aprobujące stowarzyszenie. Objęło ono najpierw Lyon, potem całą Francję, a wreszcie inne kraje. Róże Różańcowe istnieją w parafiach na całym świecie do dziś, obejmując modlitwą miesięczne intencje misyjne, które papież wyznacza na każdy rok.

Tymczasem wobec pogarszającej się sytuacji społecznej we Francji Paulina zaczęła zastanawiać się, jak rozwiązać problem biednych rodzin robotniczych. Cały swój majątek zainwestowała w budowę gmachu, który miał być idealnym ośrodkiem przemysłowym- miejscem pracy dla takich osób. Jednak przez oszustwa, inwestycja upadła. Paulina do końca życia spłacała długi, pogrążona w ubóstwie, chorobie i całkowitym opuszczeniu. Odeszła 9 stycznia 1862 roku ze słowami: Boże mój, wybacz im i obdarz błogosławieństwem, na miarę cierpień, jakie mi zadali.

Założone przez Paulinę Jaricot Dzieło Rozkrzewiania Wiary, już po trzech latach liczyło 2 tys. członków. Od 1922 r. ma ono status Dzieł Papieskich; dzisiaj obecne jest w 144 krajach. Natomiast koła Żywego Różańca po kilkuletniej działalności liczyły ponad milion uczestników. Choć Paulina uważała się tylko „za zapałkę wzniecającą ogień”, stała się założycielką jednego z największych misyjnych dzieł w Kościele.

Źródło: gosc.pl