Abp Marek Jędraszewski pod Wielką Krokwią o zwycięstwie krzyża jako znaku przebaczenia, pojednania i pokoju

- Nasza dzisiejsza Eucharystia, przeniknięta serdeczną modlitwą: najpierw o obronę Chrystusowego krzyża w naszych sercach i w przestrzeniach publicznych naszej Ojczyzny - mówił pod Wielką Krokwią w 25-lecie hołdu górali abp Marek Jędraszewski. W modlitwie wzięli udział kardynałowie, arcybiskupi i biskupi uczestniczący w 392. Zebraniu Plenarnym KEP.

Na początku Mszy świętej metropolita krakowski przypominał, że dokładnie 25 lat od pamiętnej wizyty pod Giewontem papieża polaka  możemy dzisiaj powiedzieć: spotykamy się w tym zgromadzeniu liturgicznym w święto Maryi Matki Kościoła, na Podhalu, pod Krokwią, u stóp 9-metrowego krzyża, który jest dziełem pana Józefa Zborowskiego i jego pracowników.

- Po raz pierwszy został on wzniesiony w Zakopanem, na Równi Krupowej, przed trzema laty, w dniu 14 września 2019 roku, w ramach wydarzenia “Polska pod Krzyżem”. W ten krzyż będziemy się wpatrywać słuchając Janowej Ewangelii o Chrystusie, który z wysokości krzyża Golgoty dał swojemu ukochanemu uczniowi, św. Janowi, swoją Matkę Maryję jako jego Matkę, a poprzez niego – jako Matkę całego świętego, apostolskiego i powszechnego Kościoła- mówił abp Jędraszewski.

Równocześnie abp. Jędraszewski ubolewał, że w obliczu wojny na Ukrainie dla wielu ludzi krzyż wraca do swego pierwotnego, budzącego przerażenie znaczenia jako narzędzia okrutnej i hańbiącej śmierci.- Stąd ta szczególna Eucharystia, przeniknięta serdeczną modlitwą: najpierw o obronę Chrystusowego krzyża w naszych sercach i w przestrzeniach publicznych naszej Ojczyzny, a następnie modlitwą.

Podczas VI pielgrzymki do Polski w 1997 roku Jan Paweł II odwiedził Zakopane. U podnóża Wielkiej Krokwi celebrował Mszę św., w trakcie której hołd Ojcu Świętemu złożyli górale. To właśnie podczas tej pielgrzymki papież wzywał każdego z nas: „Nie wstydźcie się krzyża. Starajcie się na co dzień podejmować krzyż i odpowiadać na miłość Chrystusa. Brońcie krzyża, nie pozwólcie, aby Imię Boże było obrażane w waszych sercach, w życiu społecznym czy rodzinnym. Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych, szpitali. Niech on tam pozostanie! Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie. Niech przypomina nam o miłości Boga do człowieka, która w krzyżu znalazła swój najgłębszy wyraz”.