Bp A. Bab: „Boże Ciało to największy skarb Kościoła”

W wielu parafiach na ulice miast wyjdą procesje, na czele których będzie Najświętszy Sakrament. Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa - Boże Ciało – to dzień w którym Katolicy oddają w szczególny sposób cześć Najświętszemu Sakramentowi. Uroczystość jest obchodzona co roku w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego i jest wielkim manifestem wiary.

Boże Ciało, przypadające w czwartek, to uroczystość liturgiczna ku czci Najświętszego Sakramentu. Głównym punktem obchodów jest procesja eucharystyczna ulicami miasta. Uczestnictwo w procesji - to publiczna manifestacja wiary. Na czele procesji niesiona jest zawsze monstrancja z Najświętszym Sakramentem. Monstrancja to drogocenne naczynie, w którym do adoracji wiernych wystawiany jest chleb eucharystyczny.

Pokazujemy w ten sposób nasza wiarę. Pokazujemy innym, że Jezus Chrystus, Syn Boży, który stał się człowiekiem i Zmartwychwstał – jest z nami. Właśnie w tych postaciach eucharystycznych. Można powiedzieć, że to jest największy skarb Kościoła. A to dlatego, że nasz Bóg jest Bogiem, który można powiedzieć, nie mieszka w zaświatach. Nie jest jakimś tam „bogiem” odległym, chłodnym absolutem. Jest Bogiem bardzo bliskim. Jego obecność w Eucharystii ukazuje nam właśnie jak bardzo jest blisko nas. Jest nie tylko Bogiem, którego w postaciach eucharystycznych adorujemy, ale zasadniczo zaprojektował tę obecność po to, aby być dla nas Pokarmem. Chodzi o jedność, o Komunię Świętą. Bliskość to jest doświadczenie jedności z Bogiem, na której budujemy swoje życie, swoją wierność, i dawanie świadectwa – wyjaśnia w rozmowie z Radiem Plus, bp. Adam Bab, biskup pomocniczy Archidiecezji lubelskiej.

Jako pierwszy obchody święta Bożego Ciała w Polsce wprowadził w diecezji krakowskiej w 1320 r. bp Nanker. Już w XIV w. procesje odbywały się w Płocku. W późnym średniowieczu i renesansie największym sanktuarium kultu Bożego Ciała w Polsce był poznański kościół Bożego Ciała. Nazwa "monstrancja" wywodzi się od łacińskiego słowa oznaczającego "pokazywać". Początkowo miała ona kształt wieży gotyckiej, a w okresie baroku powstał typ monstrancji - słońca, który znamy do dziś.

Jesteśmy powołani do tego, aby dawać świadectwo o naszej wierze. Zatem wyjście na zewnątrz z procesją i uczestniczenie w niej jest dawaniem takiego świadectwa. To świadectwo ma podwójny wymiar. Z jednej strony niejako na zewnątrz Kościoła: bo tutaj manifestujemy swoją wiarę. A z drugiej strony to przejście Jezusa eucharystycznego pośród miejsca, gdzie my wszyscy żyjemy, pracujemy, spędzamy czas, gdzie się trudzimy jest też zaproszeniem Boga do naszej codzienności. To ukazanie tego, że Bóg nie jest tylko w miejscu, gdzie spotykamy się z Nim w dniu świętym – czyli w kościele. Ale jest wszędzie tam, gdzie i my. Jest z nami w sprawach codziennych. Dlatego tę wiarę wyznajemy i przeżywamy w tej procesji. Ona tradycyjnie na drodze ma takie 4 stacje, ostoje przy ołtarzach. W każdym z nich jest przypominana, odsłaniana, kontemplowana eucharystyczna obecność Boga. Znaczenie tej obecności w Eucharystii jest bardzo bogate. Jezus w Eucharystii jest dla nas Bogiem bliskim. Jezus w Eucharystii jest źródłem jedności. Jezus w Eucharystii jest źródłem owocności życia. Jezus w Eucharystii jest tez tym, który pomaga przyjąć nam wymagania ewangeliczne i poszczególne Ewangelie przy tych ołtarzach właśnie o tym nam przypominają – wyjaśnia ks. bp A. Bab.

Boże Ciało to jedno z głównych i najbardziej uroczystych świąt obchodzonych przez Kościół katolicki. To święto zobowiązujące katolików do uczestnictwa w tym dniu we mszy świętej.