Eucharystia centrum Bożego Ciała

Boże Ciało, przypadające w czwartek po zakończeniu oktawy po Zesłaniu Ducha Świętego, to uroczystość liturgiczna ku czci Najświętszego Sakramentu. Głównym punktem obchodów jest procesja eucharystyczna ulicami miasta. Uczestnictwo w procesji - to publiczna manifestacja wiary.

Uroczystość ta wśród wiernych jest bardziej znana jako "Boże Ciało". Jest to jedno z głównych i najbardziej uroczystych świąt obchodzonych przez Kościół katolicki. To święto zobowiązujące katolików do uczestnictwa w tym dniu we mszy świętej.

Ta nazwa sugeruje, że ciałem Boga jest Eucharystia. W pierwszych wiekach Kościoła, kiedy mówiono o Bożym Ciele to częściej odnoszono się do Kościoła jako całości, wspólnoty. To Kościół jest ciałem Chrystusowym. W czasach średniowiecza dokonała się pewna zmiana i przewartościowanie dla momentu, w którym mówimy o Bożym Ciele, że mówimy wówczas o ciele Chrystusa, czyli o Eucharystii - mówi ks. dr Krzysztof Kwiatkowski, kanclerz kurii metropolitalnej Archidiecezji lubelskiej.

Bezpośredni przyczyną ustanowienia święta Bożego Ciała były objawienia, które miały miejsce na w XIII wieku, gdy jednej świętej objawiał się Chrystus domagając się wprost ustanowienia uroczystości Bożego Ciała.

Była to Julianna Cornillon z Francji. W 1245 roku miała objawienia, w których Chrystus mówił wprost o potrzebie ustanowienia uroczystości Bożego Ciała. W tych objawieniach Chrystus wskazał także termin, kiedy miałoby to być. Uroczystość miała zostać ustalona na czwartek po uroczystości Trójcy Świętej, zatem półtora tygodnia po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Święta Julianna na początku została oskarżona o herezję, jednak z biegiem czasu odstąpiono od zarzutów, a objawienia uznano za autentyczne – dodaje ks. K. Kwiatkowski.

W 1264 r. papież Urban IV bullą "Transiturus" ustanowił święto Bożego Ciała dla całego Kościoła. Stało się to rok po cudzie eucharystycznym w Bolsenie - wówczas zaczęła krwawić hostia w rękach księdza wątpiącego w przemianę chleba i wina w ciało i krew Jezusa Chrystusa. Korporał, na który spadły krople krwi, jest przechowywany w katedrze w miejscowości Orvieto.

Jako pierwszy obchody święta Bożego Ciała w Polsce wprowadził w diecezji krakowskiej w 1320 r. bp Nanker. Już w XIV w. procesje odbywały się w Płocku. W późnym średniowieczu i renesansie największym sanktuarium kultu Bożego Ciała w Polsce był poznański kościół Bożego Ciała. Zanim jednak Kościół zaczął obchodzić uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa - wierni obchodzili dwa różne święta.

Na początku XX wieku istniały dwa odrębne święta. Jednym z nich było Święto Najdroższej Krwi Chrystusowej. Papież Pius IX w 1849 roku wyznaczył to święto na pierwszą niedzielę lipca, a papież Pius X przeniósł to święto na dzień 1 lipca. Natomiast jednocześnie także istniała Uroczystość Bożego Ciała. Po reformie liturgicznej nie obchodzimy już tych dwóch świąt oddzielnie, a jako jedna uroczystość pod nazwą Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – wyjaśnia ks. K. Kwiatkowski.

W Polsce święto to obchodzi się w czwartek po uroczystości Trójcy Świętej, a więc jest to święto ruchome, wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy. W niektórych krajach przenoszone jest na kolejną niedzielę. W tym dniu ulicami miast przechodzą procesje z Najświętszym Sakramentem. Konferencja Plenarna Episkopatu Polski 17 lutego 1967 r. zmodyfikowała obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym z czterech ołtarzy oraz czytania z czterech Ewangelii, tematycznie związane z Eucharystią.