Lotnisko na Okęciu ma już 90 lat
Port Lotniczy imienia Fryderyka Chopina świętuje. Miało być tymczasowe, ale zostało na lata. Nie był to jednak pierwszy port lotniczy w Warszawie.
Pierwsze lotnisko w stolicy powstało w 1910 roku na Polu Mokotowskim. Jednak tuż po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, pojawił się pomysł utworzenia większego portu lotniczego. W 1924 roku władze kupiły więc 460 hektarów gruntów w osadzie Okęcie, na terenie gminy Skorosze. Trzy lata później rozpoczęło się plantowanie gruntu pod pasy startowe i zabudowania portu lotniczego. Władze RP przeznaczyły na budowę łącznie około 10 milionów złotych. W 1932 roku wraz z budową lotniska wytyczono ponadczterokilometrową aleję łączącą śródmieście stolicy z Okęciem. Jej patronami zostali zwycięzcy lotniczych Challenge 1932 - Stanisław Wigura i Franciszek Żwirko, którzy 11 września 1932 roku zginęli w katastrofie pod Cierlickiem.
29 kwietnia 1934 roku nastąpiło zaś uroczyste otwarcie Portu Lotniczego Warszawa-Okęcie. W 1939 roku na Okęciu mieściło się dowództwo 1. Pułku Lotniczego, komenda Bazy Lotniczej oraz lotnisko im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Kilka tygodni przed wybuchem wojny Okęcie miało regularne połączenia z sześcioma krajowymi oraz 17 zagranicznymi lotniskami. Planowano też uruchomienie połączeń transatlantyckich. Warszawskie lotnisko było jednym z pierwszych celów nalotów Luftwaffe w pierwszym dniu wojny. W jego rejonie spadło kilkanaście bomb, które trafiły w hangary, tory kolejowe oraz budynki. 16 i 17 stycznia 1945 roku wycofujące się z Warszawy oddziały niemieckie wysadziły część zabudowań i elementy infrastruktury lotniska. Kilka tygodni później rozpoczęto odbudowę portu lotniczego. Do 1947 roku zbudowano prowizoryczny budynek dworcowy z wieżą kontroli oraz betonową drogę startową i płytę postojową, hangary i obiekty bazy technicznej. Do końca lat 40. uruchomiono regularne połączenia między innymi ze stolicami państw tzw. demokracji ludowej - Belgradem, Moskwą, Bukaresztem i Pragą.
Po 1956 roku pojawiły się połączenia do Londynu i Amsterdamu. Na ówczesnym Okęciu brakowało szeroko rozumianej infrastruktury. W tym samym roku Urząd Rady Ministrów zdecydował o budowie nowego międzynarodowego dworca lotniczego, nowej drogi startowej, dróg pomocniczych, obiektów zaplecza technicznego, dwupasmowej drogi dojazdowej - przedłużenia ulicy Żwirki i Wigury - wraz z parkingiem. Projektantami nowego portu lotniczego byli Jan i Krystyna Dobrowolscy. Oddany do użytku 27 kwietnia 1969 roku budynek oceniano pozytywnie. Szacowano, że lotnisko będzie obsługiwało 2 mln pasażerów rocznie. W 1975 roku część administracyjną lotniska przeniesiono do budynków w południowej części lotniska. Krajowy Dworzec Lotniczy znajdował się przy ówczesnej ul. 17 Stycznia, obok zabudowań starego portu lotniczego. Po trudnym okresie stanu wojennego liczba pasażerów Okęcia wzrastała. W październiku 1987 r. Przedsiębiorstwo Państwowe "Porty Lotnicze" przejęło rolę Zarządu Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych. Pod koniec lat 80. na Okęciu pojawiły się pierwsze boeingi 767 LOT-u.
Wówczas podjęto decyzję o budowie nowego terminala pasażerskiego. Koszt inwestycji wynosił 300 milionów marek RFN. Prace trwały ponad dwa lata. Nowy Terminal 1 uruchomiono 1 lipca 1992 roku. W 2001 roku port lotniczy otrzymał imię Fryderyka Chopina. Trzy lata później otwarto terminal Etiuda przeznaczony dla pasażerów linii budżetowych. Działał on do 2009 roku W roku 2005 otwarto Terminal VIP Aviation. Od 2010 r. terminale 1 i 2 noszą wspólną nazwę "Terminal A". W latach 2013-15 zyskał on połączenie ze stacją kolejową. Atrakcją jest zadaszony, przeszklony taras widokowy. Obecnie rozkładowo lotnisko obsługuje siedem połączeń krajowych i 112 zagranicznych.
