Dożywotnie 500 plus. Kto się może o nie ubiegać?

500 złotych jako dodatkowe świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które nie mają żadnych świadczeń socjalnych, albo miesięczna wysokość pobieranych przez nich pieniędzy nie przekracza 1896,13 zł brutto. Jakie dokładnie trzeba spełniać warunki?

O dodatkowe 500 złotych co miesiąc mogą starać się osoby niesamodzielne, w tym emeryci. Świadczenie zostanie przyznane osobie, która spełni pewne warunki:

1. jest niezdolna do samodzielnej egzystencji, a niezdolność ta została stwierdzona odpowiednim orzeczeniem (patrz pyt. 3);
2. nie jest uprawniona do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub też łączna wysokość „brutto” tych świadczeń, wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych, po dokonaniu ustawowych wyłączeń, nie przekroczy kwoty 1600 zł;
3. zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. ma obywatelstwo polskie lub
5. posiada prawo pobytu lub prawo stałego pobytu w Polsce, jeśli jest obywatelem UE, EFTA – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo Konfederacji Szwajcarskiej, lub
6. legalnie przebywa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (dotyczy innych cudzoziemców).

Aby otrzymać świadczenie uzupełniające należy złożyć wniosek. Druk wniosku można otrzymać w salach obsługi klientów w naszych placówkach oraz pobrać ze strony www.zus.pl. Wniosek możesz wysłać także elektronicznie przez Platformę Usług Elektronicznych (PUE ZUS).

Istotną częścią wniosku jest:

oświadczenie czy zainteresowany uzyskaniem świadczenia posiada prawo do świadczeń emerytalno-rentowych lub innych świadczeń finansowanych ze środków publicznych, a jeżeli tak to ze wskazaniem nazwy świadczenia, organu przyznającego oraz wysokości świadczenia w kwocie brutto (w oświadczeniu należy wymienić wszystkie przysługujące świadczenia).

Do wniosku o świadczenie należy dołączyć:

orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo wydane (przed 1 września 1997 r.) przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów.

Jeśli takie orzeczenie znajduje się w dokumentacji emerytalno-rentowej klienta w ZUS – nie trzeba go dołączać.

Dokumentem potwierdzającym niezdolność do samodzielnej egzystencji na podstawie, którego ZUS może ustalić prawo do świadczenia uzupełniającego, jest również:

• orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
• orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Jeśli takie orzeczenie zostało wydane należy dołączyć je do wniosku – jeśli ZUS jest organem właściwym do rozpatrzenia wniosku o świadczenie uzupełniające.

Jeśli wcześniej nie zostało wydane orzeczenie potwierdzające niezdolność do samodzielnej egzystencji albo upłynął okres, na który zostało wydane, do wniosku należy dołączyć:

• zaświadczenie o stanie zdrowia (wydane przez lekarza nie wcześniej niż na miesiąc przed złożeniem wniosku), oraz
• dokumentację medyczną i inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji, np. kartę badania profilaktycznego, dokumentację rehabilitacji leczniczej lub zawodowej;

Jeśli zainteresowany jest uprawniony do emerytury lub renty zagranicznej lub innego świadczenia zagranicznego o podobnym charakterze – do wniosku należy dołączyć dokument potwierdzający prawo do tych świadczeń i ich wysokość, wystawiony przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych.

Róża Karsznia