Byłego metropolitę krakowskiego i papieskiego sekretarza powitał proboszcz, ks. Paweł Kubani. Jak podkreślił, zebrani cieszą się z jego obecności, ponieważ jest to znak jedności Kościoła. Kardynał zaznaczył, że w modlitwie należy pamiętać o ukraińskich żołnierzach, którzy walczą o wolność swojej ojczyzny i prosić Boga o pokój. Podkreślił, że ludzie otrzymują wiele łask i uzdrowień za przyczyną św. Jana Pawła II i przypomniał zebranym wizytę papieża w Nowej Hucie, gdy Ojciec Święty zwracał uwagę na symbolikę Chrystusowego krzyża. Przed udzieleniem pasterskiego błogosławieństwa kard. Stanisław Dziwisz poświęcił ikonę św. Szarbela
Pozdrawiając parafian kard. Dziwisz powtórzył słowa św. Jana Pawła II, który podczas pierwszej pielgrzymki do Polski połączył chrześcijańskie pozdrowienie z polskim hymnem narodowym: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus, póki my żyjemy! Jak dodał , wciąż żyjemy, mimo tylu przepowiedni i pragnień nieprzyjaznych nam ludzi a dopóki żyć będziemy z Chrystusem, w Chrystusie i przez Chrystusa, bramy piekielne nas nie przemogą.
- Tego doświadczył już Adam Chmielowski, gdy jako brat Albert wszedł do miejskiej ogrzewalni i zrobił z niej dom, schronisko dla bezdomnych, poranionych, błąkających się na manowcach życia. Może jest tu jakaś wskazówka dla Waszej parafii? Żeby ten kościół był jak ogrzewalnia, która promieniuje ciepłem samego Pana Jezusa i dlatego promieniuje na zewnątrz. Żeby coraz bardziej stawał się schroniskiem, domem dla tutejszych mieszkańców?- pytał purpurat.
Kard. Dziwisz wyraził również nadzieję, że przyczyni się do tego projekt „New Pastoral”, który chce budować parafię z małych grup ludzi, najpierw sobie obcych, ale z czasem coraz bliższych. - Oby się to rozwijało wraz z innymi, już istniejącymi w Waszej parafii, wspólnotami, ruchami i grupami. To jest bardzo ważna misja dla takich wielkomiejskich parafii, jak Wasza- życzył kard. Dziwisz.
Jak dodał były sekretarz św. Jana Pawła II, już w latach 60. mówił o tym Joseph Ratzinger, gdy przewidywał obecną sytuację: W totalnie zaplanowanym świecie ludzie będą strasznie samotni. Jeśli całkowicie stracą z oczu Boga, odczują całą grozę swojej nędzy. Następnie odkryją małą trzódkę wyznawców jako coś całkowicie nowego. Odkryją ją jako nadzieję, która jest im przeznaczona, odpowiedź, której zawsze potajemnie szukali.
