KUL - zmarł prof. Adam Strzembosz [AUDIO]

Nie żyje prof. Adam Strzembosz, wieloletni profesor KUL.

Na profilu uczelni czytamy:

Z wielkim bólem i nie skrywanym żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszego mistrza, nauczyciela, wybitnego naukowca i dydaktyka oraz kolegi prof. Adama Strzembosza. Profesor związany był z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim od 1982 r., kiedy rozpoczynał pracę jako adiunkt. Tutaj uzyskiwał kolejne tytuły naukowe, aż do profesora zwyczajnego w 2000 r. Śmierć prof. Adama Strzembosza jest niewątpliwie wielką stratą dla Polski i świata nauki. Całą społeczność akademicka KUL na czele z kolegium rektorskim łączy się dziś w bólu z najbliższymi naszego wybitnego profesora. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie...

Adam Strzembosz - prof. dr hab. Ur. 11 września 1930 r. w Warszawie. Po zdaniu matury w 1949 r. rozpoczął dwustopniowe wówczas studia prawnicze najpierw w Uniwersytecie Jagiellońskim (I stopień), a następnie w Uniwersytecie Warszawskim. Po uzyskaniu w 1953 r. magisterium z zakresu prawa międzynarodowego, na podstawie nakazu pracy, został skierowany do pracy w ZUS–ie, najpierw w oddziale, a następnie w centrali.

Pracę naukową rozpoczął w 1963 r. pod kierunkiem prof. Stanisława Batawii w Zakładzie Kryminologii PAN. W 1969 r. obronił pracę doktorską pt. Nieletni sprawcy kradzieży w środowisku wielkomiejskim. W 1974 r. podjął pracę w Instytucie Badania Prawa Sądowego, gdzie był zatrudniony do 1981 r. Równocześnie w tym okresie prowadził zajęcia na Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej w Warszawie oraz na Uniwersytecie Warszawskim.

Zainteresowania naukowe Profesora A. Strzembosza koncentrowały się wokół kryminologii i problematyki przestępczości nieletnich. Wyniki prac zostały zawarte w rozprawie habilitacyjnej pt. Zapobieganie niedostosowaniu społecznemu dzieci i młodzieży, wydanej w 1979 r. Po nadaniu przez Radę Naukową Instytutu Państwa i Prawa PAN stopnia naukowego doktora habilitowanego Minister Sprawiedliwości powołał go w styczniu 1980 r. na stanowisko docenta w Instytucie Badania Prawa Sadowego.

Jednocześnie z karierą naukową A. Strzembosz odbył aplikację sądową (1956–1958), którą ukończył z wynikiem bardzo dobrym. W latach 1958–1960 był asesorem sądowym, a następnie sędzią Sądu Powiatowego dla Warszawy – Pragi. W latach 1966–1974 pełnił funkcję sędziego wizytatora ds. nieletnich. Od 1968 do 1981 r. był sędzią Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy.

Po 1980 r. A. Strzembosz zaangażował się w organizację niezależnych struktur związkowych w Ministerstwie Sprawiedliwości. Został wybrany do prezydium Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”, przewodniczył komisji zakładowej w Ministerstwie Sprawiedliwości, a ponadto wszedł w skład Zarządu Regionu „Mazowsze”. Był też wybrany delegatem na zjazd NSZZ „Solidarność”, gdzie został desygnowany do Krajowej Komisji Rewizyjnej, której był jednym z przewodniczących.

Po wprowadzeniu stanu wojennego A. Strzembosz był represjonowany przez władze komunistyczne za swoją działalność. Dn. 19 grudnia 1981 r. został odwołany przez Radę Państwa ze stanowiska sędziego Sądu Wojewódzkiego, kilka dni później ze stanowiska docenta w IBPS.

Pozbawiony środków utrzymania przyjął propozycję pracy w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie objął kierownictwo Katedry Prawa Karnego. W 1983 r. został powołany na kierownika Sekcji Prawa Świeckiego na Wydziale Prawa Kanonicznego i Świeckiego. Jednocześnie A. Strzembosz prowadził badania naukowe, których efektem były liczne publikacje dotyczące przede wszystkim problematyki przestępczości nieletnich. Na podstawie dorobku naukowego Senat KUL w 1986 r. nadał A. Strzemboszowi tytuł profesora nadzwyczajnego z zakresu prawa karnego i kryminologii.

W trakcie pracy na KUL–u działalność dydaktyczna Prof. A. Strzembosz nie ograniczała się jedynie do prowadzenia zajęć z prawa karnego. Prowadził także zajęcia z powstającej dyscypliny prawa – postępowania w sprawach nieletnich, a także z prawa rodzinnego i patologii społecznej. W okresie tym opublikował wiele ważnych publikacji, do których należy zaliczyć m.in. opracowany krótko po uchwaleniu nowych przepisów komentarz do ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, stanowiący pierwszą w Polsce próbę analizy nowych rozwiązań prawnych. Warto też podkreślić znaczenie innego opracowania poświęconego zagadnieniu środków stosowanych wobec dzieci, mających przeciwdziałać ich demoralizacji i przestępczości, które do dzisiaj stanowi syntetyczne i w dużej części aktualne ujęcie tego zagadnienia.

Prof. Adam Strzembosz w przeszłości pełnił funkcję wiceministra sprawiedliwości w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Był także pierwszym prezesem Sądu Najwyższego w latach 1990-1998.

Po przejściu w stan spoczynku w Sądzie Najwyższym w 1998 r. powrócił do pracy w KUL w pełnym wymiarze. W 2000 r. został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 2000–2003 Prof. Strzembosz był także wykładowcą Akademii Polonijnej w Częstochowie. Nie ograniczył jednocześnie swojej działalności społecznej. W 2002-2004 był członkiem Rady Konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy SDP. W latach 1999-2002 był prezesem Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców.

Profesor Adam Strzembosz jest jedną z tych osób, które w największym stopniu przyczyniły się do rozwoju reaktywowanego Wydziału Prawa KUL. Dziedzictwem, które Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji zawdzięcza Profesorowi Adamowi Strzemboszowi jest nie tylko jego droga życiowa, naznaczona wieloma wyrzeczeniami i osobistym poświęceniem. Stanowi je także jego niezłomna postawa i bezkompromisowość, które w trudnych czasach były motywacją jego wyborów, których nigdy się nie wstydził i z których był dumny. Spuścizną Profesora Strzembosza, są wysokie standardy, wynikające z tego, że w swojej działalności naukowej i społecznej zawsze kierował się zasadami humanizmu chrześcijańskiego.

źródło: KUL