Międzynarodowy Dzień Tańca z Lubelskim Teatrem Tańca [AUDIO]

Taniec swoje międzynarodowe święto obchodzi 29 kwietnia. Celem tego dnia jest zwrócenie uwagi na uniwersalizm tańca, który nie zna barier politycznych, kulturowych czy etnicznych i pokazanie jak ruch może korzystnie wpływać na stan psycho - fizyczny człowieka.

Międzynarodowy Dzień Tańca, obchodzony jest na świecie w dniu 29 kwietnia, został ustanowiony w 1982 r. przez Komitet Tańca Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI-UNESCO). Datę wybrano na pamiątkę chrztu wybitnego reformatora sztuki tańca, twórcy europejskiego teatru baletowego, francuskiego tancerza i choreografa Jeana-Georges’a Noverre’a (1727-1810). Każdego roku inny wybitny artysta reprezentujący międzynarodowe środowiska tańca przygotowuje orędzie adresowane do tych, którzy uprawiają i kochają taniec. Przesłaniem tego święta jest celebrowanie tańca, czerpanie radości z uniwersalnego charakteru tej formy sztuki, przekraczanie granic politycznych, kulturowych i etnicznych oraz łączenie ludzi przy pomocy uniwersalnego języka tańca.

Gościem obchodów Międzynarodowego Dnia Tańca w Lublinie był Polski Teatr Tańca.

Lubelski Teatr Tańca napisał na swoim profilu:

Świętujemy  Międzynarodowy Dzień Tańca. Znajdźmy czas na powrót do swojego ciała, na namysł i przede wszystkim na choćby chwilę tanecznej eksploracji... w domu, w ruchu ulicznym, na łonie przyrody lub gdziekolwiek zechcecie tańczyć, poruszać się, zobaczyć ruch dookoła siebie.

Ogromną przyjemnością było odczytanie fragmentu polskiego orędzia przygotowanego na rok 2024 przez wieloletnią dyrektorkę tego Zespołu – prof. Ewę Wycichowską: „W tańcu mówimy ciałem, a ono nie kłamie, jest medium trudno poddającym się wewnętrznej manipulacji. Samo z siebie, niejako autonomicznie, opowiada o człowieku – tym najprawdziwszym. Ludzkie ciało jest najbardziej wyjątkowym tworzywem dostępnym człowiekowi. Jest najczulszym instrumentem, a jego twórczy geniusz nie zależy od wykształcenia czy wieku. Naznaczone „liniami papilarnymi” pojedynczej osoby, a jednocześnie wypowiadające się w uniwersalnym języku całego gatunku - niesie najpełniejszą opowieść o człowieku i łączy nas w swojej różnorodności, będąc fuzją przejawów fizycznych i duchowych, jako forma sztuki jest twórczością człowieka najbardziej elementarną i pierwotną.” (...)

Natomiast autorka tegorocznego międzynarodowego przesłania, argentyńska tancerka Marianela Núñez, pisze: „Historia każdego teatru, tak jak i dzieje każdego człowieka, jest jednocześnie zbiorem innych podobnych opowieści. (...) Choć kierujemy dziś wzrok w stronę teraźniejszości i przyszłości, to bez solidnego oparcia w przeszłości, bez czerpania z zasobów naszej ziemi, drzewo tańca nie rozkwitnie. Korzenie z jednej strony osadzają nas w tradycji, ale z drugiej czerpią z gleby składniki, które są dla nas odżywczym pokarmem.”

Tłumaczenie dla Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca: Józef Jaskulski.